(සරත් සෘතුව, 2011. දිනෙන් දින ලෙක්චර්ස් මැද කොළ වල කුරුටු ගෑ හීන, යුනිකේත වලට හැරවුණු වගයි.)
එකම එක මොහොතකට ඔයා ඇවිත් යන හැටි මං බලං උන්නා. ඔයා ආවේ ඇයි කියල මං දන්නේ නෑ. ඉක්මනටම ගියේ ඇයි කියල මම දන්නෙත් නෑ. ඒත් හැමදාම වගේ ඔයා ඇවිත් යන හැටි බලං උන්නා. හැමදාම වගේ, බලාගෙන විතරක් උන්නා.
පුංචි හිනාවක්‌ දීල යන්න, එකවතාවක්, ජීවත් වෙන්නට මට, හීන ලෝකයක, ඔයත් එක්ක, අතින් අත අල්ලගෙන, ටිකකට තුරුල් කරගෙන, උණුහුමට වෙලෙමින්, කෙස් රොදින් රොද පීරමින්, අතැඟිලි අතර, සිනිඳු කම්මුලක, ලොකු වුන දෑසක, වෙවුලන දෙතොලක, මගේ ආදරේ පළවෙනි සිහිවටනය තියන්නට, හීනෙන්වත්…
මහා ලොකු දේවල් නෙවෙයි, ඒත් පුංචි දේවල් ගොඩක් වටිනා ආදරයක, පුංචි පුංචි දේවල් ගොඩක් එක්ක ජීවත් වෙන්න මං කැමතියි. මහා ලොකු දේවල්, මහ ගොඩක් පස්සේ එළව එළවා ජීවත් වෙනවට වඩා…
අර්ථ දක්වන්න බැරි ආදරේ, වචන වලට පෙරල ගන්නවත් මට බැරිද?
පරමාර්ථය නොදැන නිරර්ථක උත්සාහයක යෙදෙන මම…
බලා ඉන්නවා ඔබ ඇවිත් යන දිහා,
නොදන්නා උම්මන්තකමකට පෙම් බැඳ,
අහන්නට වරම් නැත ඔබෙන්,
මගේම කූඩුවක කූරු ගනින මට.
නොදන්නා උම්මන්තකමකට පෙම් බැඳ,
අහන්නට වරම් නැත ඔබෙන්,
මගේම කූඩුවක කූරු ගනින මට.
මගේම උද්ධච්චකම, මටම එළව එළවා ගහන හැටි…
බලං උන්නා මම, නිකරුණේ
මගේ හිත කෑ මොර දෙනවා
ඒත්, මං තවමත් බලං ඉන්නවා
තවමත්, තවමත්., තවමත්..,
ඉවරයක්‌ නැති බලං ඉඳිල්ල.
මෝඩයා!
මගේ හිත කෑ මොර දෙනවා
ඒත්, මං තවමත් බලං ඉන්නවා
තවමත්, තවමත්., තවමත්..,
ඉවරයක්‌ නැති බලං ඉඳිල්ල.
මෝඩයා!
ආයෙමත් වහල් වෙන්න හදන්නේ, මගේ හිත
මට නැතුව, වෙන කාටද
මට නැතුව, වෙන කාටද
No comments:
Post a Comment
දැනුණු දෙයක්., පහළින් කියන්න.