ඒත් තාමත් මේ රටේ ඉන්නවා දේශමාමකත්වය ඔඩුදුවන නිකැළැල් වාමාංශිකයෝ. රටේ ස්වෛරීභාවය සහ භෞමික අඛණ්ඩතාවය පාවාදෙන්න අපි සූදානම් නෑ. ජීවිත පරදුවට තියලා උනත් ආයෙත් මේ රටේ සමාජවාදයේ න්‍යායාත්මක චින්තනයක් ගොඩනගන්න සූදානම් විප්ලවවාදීන් රැසක් ඉන්නව. ඒක කරලියට ගේන්න වතාවකුත් අපි කැපවුණා. ආයෙත් වතාවක් නිර්ධන පන්තියට පණපොවල ඒ උතුම් කාර්ය කරන්න අපි සූදානම්. මේ රට සංවර්ධනයට යොමු කරන්න තියෙන එකම මාර්ගය ඒක. දුෂ්කර උනත් ඒ මාර්ගයේ අදාළ ක්‍රම වල අපි පියනගන්න සූදානම් වෙන්න ඕන. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයයි සමාජවාදයයි ගිලිහිලා යන්න හදන මේ රට ආයෙත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජයක් කරන්නයි අවශ්‍යය. නැතුව තවත් ධනේශ්වරවාදී ගැත්තෙක් වෙන්න ඉඩ ඇරලා බලං ඉන්න එක නෙවෙයි. මේ රට ජාත්‍යන්තරය ඇතුලේ එහාට මෙහාට විසිවෙන අතකොළුවක් වෙන්න නොදී අපේ රටේ ස්ව්වෛරීත්වය රැකගන්නයි ඕන.
ඒක කරන්න ඕන අපියි සහෝදරයා. ඒක කරන්න පුළුවනුත් අපිට විතරයි සහෝදරයා. අන්න ඒක තේරුම් ගන්න.”
- අඩියටම හිස් වුන වීදුරුව ටිකක් බරට කනප්පුව උඩින් තියපු විමල් හිටගත්තා.
“හ්ම්ම්…”
“හ්ම්ම්…”
— “වාඩිවෙයං #$%&%”
විසිවෙලා ගියපු අඩිය බිඳුන ගල් බෝතලේ රතු ලේ පාරක් හිටල තිබුණ.
විසිවෙලා ගියපු අඩිය බිඳුන ගල් බෝතලේ රතු ලේ පාරක් හිටල තිබුණ.
No comments:
Post a Comment
දැනුණු දෙයක්., පහළින් කියන්න.